Podczas wizyt, pacjent jest edukowany w zakresie wykonywania codziennych czynności. Operacja jest konieczna w przypadku większej przepukliny, która wywołuje silny ból i uniemożliwia codzienne funkcjonowanie. Przepuklina kręgosłupa w początkowej fazie objawia się lekkim bólem w docinku lędźwiowym, piersiowym lub szyjnym kręgosłupa. Jak wygląda operacja przegrody nosowej? Korekcja przegrody polega na nacięciu przedsionka nosa, a następnie odwarstwieniu błony śluzowej od części chrzęstnej. Istnieją dwa sposoby przebiegu operacji. Jeśli jest taka możliwość, a skrzywienie jest stosunkowo niewielkie, wykonuje się wewnątrznosową korekcję chrząstki. Czy biegunka jest niebezpieczna? W większości przypadków biegunka jest łagodnym i krótkotrwałym stanem, który nie wymaga żadnego leczenia, a postępowanie obejmuje jedynie łagodzenie objawów i nawadnianie organizmu. Czasami jednak, szczególnie u małych dzieci, biegunka może być groźna dla zdrowia. Wskazania do artroskopii kolana. Artroskopia kolana jest zabiegiem, przeznaczonym dla pacjentów cierpiących z powodu bólu kolana, blokady stawu, uczucia niestabilności, zaczerwienienia i nawracających obrzęków. zwyrodnienia. Z uwagi na to, iż podczas zabiegu do stawu zostaje wprowadzona kamera, artroskopia jest użyteczna także z Częściowa wymiana stawu kolanowego jest opcją leczenia chirurgicznego, która polega na zastąpieniu (lub odtworzeniu) jedynie uszkodzonej części kolana z zachowaniem więzadeł kolanowych i nieuszkodzonej chrząstki. „U pacjentów z jednoprzedziałowym zapaleniem stawu kolanowego zwyrodnienie chrząstki występuje tylko w jednej Torbiel Bakera - objawy. Głównym objawem cysty jest guz wyczuwalny pod kolanem. Skóra nad zmianą może być zaczerwieniona, ocieplona. Czasami pojawia się obrzęk. Ruch w stanie kolanowym jest lekko ograniczony, szczególnie w zakresie zginania kolana. Ból wiąże się przede wszystkim z aktywnością fizyczną. W spoczynku dochodzi do bTuWywb. Padać na kolana czy nie? Porady ortopedy nie tylko na Walentynki! Święto Zakochanych to popularny okres zaręczyn, podczas których tradycyjnie pada się na kolana przed wybranką. Jak klękać, żeby nie nabawić się urazu? – podpowiada ortopeda. Gwałtowne padanie na kolana jest niebezpieczne i może doprowadzić nawet do złamania rzepki – ostrzega lek. Karolina Stępień, specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu z kliniki Carolina Medical Center. – Niekiedy konsekwencje takiego urazu – upadku na kolana na twardą powierzchnię czy uderzenie w tę okolicę – nie wiążą się z konsekwencjami bezpośrednio po zdarzeniu, oprócz miejscowego obrzęku i siniaka. W niektórych przypadkach energia uderzenia kumuluje się w chrząstce wewnątrz kolana i silny stres mechaniczny w tej delikatnej strukturze może objawić się jej odwarstwieniem dopiero po latach od urazu. Jak klękać (nie tylko przed wybranką)? Klękanie nie jest fizjologiczną pozycją: jeśli będzie długotrwałe, wówczas okolice kolan mogą zostać przeciążone. Zwykle krótkotrwałe przeciążenia, jak dzień pracy w ogródku czy zmywanie podłóg, nie wiążą się z groźnymi konsekwencjami. Niemniej, jeśli klękamy – lepiej to czynić na oba kolana, by ciężar ciała rozłożył się równomiernie. Unikamy wówczas niekorzystnej pozycji bioder czy kręgosłupa. Do przeciążenia kolan może dojść w wyniku długotrwałego klęczenia np. podczas uroczystości. Klękanie nie jest wskazane dla osób, które przeszły zabiegi bezpośrednio w przedniej części kolana np. w obrębie guzowatości kości piszczelowej. Przeszkody zwykle nie stanowi przebyta protezoplastyka kolana. Jeśli wykonujemy na klęczkach pracę, której na co dzień nie praktykujemy, warto chronić kolana, podkładając amortyzator (podkładkę) – mówi lek. Karolina Stępień. Niekiedy konsultujemy pacjentów, którzy podejmują się jednorazowej, długotrwałej aktywności na kolanach, np. pielenia w ogródku czy naprawy w domu, która prowadzi do ucisku i zapalenia w okolicy tkanki podskórnej i ciała Hoffy: to swego rodzaju „poduszeczka” tłuszczowa mieszcząca się z przodu kolana Jeśli klękamy, to najlepiej utrzymywać kąt prosty zgięcia kolana. Przewlekłe głębokie zgięcie (i np. podparcie pośladków na stopach) nie jest pozycją dobrą dla kolan. W tym ustawieniu zbyt mocno uciskane są tylne rogi łąkotek bocznej i przyśrodkowej, co może wywoływać przewlekłe uszkodzenia i przeciążenia tych struktur. Ekspertka dodaje, że to problem odnotowywany w literaturze naukowej w kontekście kultur azjatyckich, gdzie uszkodzeń tych jest zdecydowanie więcej, ponieważ ludzie dużo czasu spędzają w tej pozycji. Kolano u ortopedy Gdy pacjenci pojawiają się w gabinecie ortopedy zgłaszając problemy z kolanami, najczęściej skarżą się na ból. JJest wiele rodzajów dolegliwości bólowych kolana: pacjenci mówią, że boli albo z przodu, albo po wewnętrznej stronie, niekiedy z boku. Niektórzy pacjenci jako ból rozumieją to, że odczuwają „wypełnienie” w kolanie, ból pojawia się np. tylko po aktywności, a nie występuje w spoczynku. Niektórych pacjentów kolana bolą np. tylko przy chodzeniu po schodach lub klękaniu – mówi lek. Karolina Stępień. Bólowi mogą towarzyszyć inne symptomy, określane przez pacjentów „chrupaniem”, „przeskakiwaniem” w stawie, „strzelaniem” w kolanie. Niekiedy pojawia się ograniczenie zakresu ruchomości lub uczucie, że „coś się w kolanie blokuje”. Zdarzają się też obrzęki kolan o różnym nasileniu. Przyczyny bólu kolana Ból z przodu kolana – często przy zginaniu, klękaniu – najczęściej występuje w wyniku problemów stawu rzepkowo-udowego – zarówno funkcjonalnych, gdy tor ruchu rzepki jest z jakiegoś powodu zaburzony, jak i mechanicznych, gdy dochodzi do uszkodzenia powierzchni chrzęstnych w tej okolicy w rozwoju choroby zwyrodnieniowej (chondromalacji). Ból może być efektem niekorzystnej budowy anatomicznej stawu rzepkowo–udowego, przebytych zwichnięć rzepki, jej przewlekłej niestabilności i wcześniejszych urazów tej okolicy. Problemem w tej okolicy bywa przerośnięty fałd błony maziowej, który umiejscawia się z przodu kolana i wklinowuje się, przeszkadzając w normalnej aktywności. Zdarza się też zwyrodnienie przyczepów ścięgna mięśnia czworogłowego do rzepki lub więzadła rzepki (tzw. „kolano skoczka”), co pacjenci odbierają jako ból z przodu kolana. Z kolei u dzieci i młodzieży między 10 a 14 rokiem życia, szczególnie u aktywnych chłopców, występuje choroba Osgood–Schlattera, polegająca na miejscowym zaburzeniu przekształcania się chrząstki wzrostowej w okolicy guzowatości kości piszczelowej. Ten problem po zakończeniu dojrzewania znika. Czasem pacjenci skarżą się na „wodę w kolanie”. W rzeczywistości jest to wysięk lub krwiak, który z punktu widzenia ortopedy jest niepokojącym objawem. Świadczy o tym, że doszło do ostrego uszkodzenia w kolanie: przerwania struktur wewnątrz kolana czy złamania śródstawowego, jeśli pojawia się po urazie, albo jest objawem postępującej choroby zwyrodnieniowej, jeśli pojawia się bez uchwytnej przyczyny. Ból kolana? Odwiedźmy specjalistę! Jeśli w ciągu dwóch dni od upadku nie doświadczymy niepokojących objawów lub są nieznaczne, ale samoistnie ustępują w krótkim, kilkudniowym czasie – nie ma powodów do obaw. Są jednak symptomy, które wskazują na konieczność natychmiastowej wizyty u lekarza. Każdy ból kolana wymaga konsultacji specjalisty, nie można lekceważyć dolegliwości – mówi lek. Karolina Stepień, ortopeda Carolina Medical Center. Być może doktor uzna to za coś niegroźnego i problem zostanie szybko rozwiązany, niekiedy może wyciszy się samoistnie. Jednak większość dolegliwości wymaga jakiejś interwencji. Im wcześniej pacjent trafi do specjalisty, tym lepiej – wówczas daje sobie szansę na zastosowanie mniej inwazyjnej metody leczenia. Pliki do pobrania: O łąkotkach pisałem już wiele. Może dlatego, że je lubię, może dlatego, że są to na prawdę bardzo ważne struktury w kolanie, a może po prostu z powodu ich częstych dzisiejszego wpisu zainspirował mnie wykład Dr Mihai Vioreanu na tegorocznym Joint Preservation Congress, w którym miałem okazję uczestniczyć jako słuchacz i prelegent. Dr Vioreanu poruszał temat uszkodzeń łąkotek i ich dalszego wpływu na szybszy rozwój zmian zwyrodnieniowych w stawie kolanowym. To dla mnie szalenie interesujący temat, również ze względu na mój osobisty są skutki uszkodzenia łąkotki?Łąkotka to struktura ciekawa. To ona jest swoistym amortyzatorem stawu kolanowego, przejmującym część obciążeń działających na powierzchnie stawowe np.: w czynnościach życia codziennego, czy podczas uprawiania sportu. Jej znaczenie przez wiele lat było bagatelizowane. Medycyna uważała, iż nawet usunięcie fragmentu łąkotki uszkodzonego podczas urazu nie ma dużego wpływu na późniejsze zmiany zwyrodnieniowe w stawie mi się, że mogło to być również spowodowane faktem, iż operacje przeprowadzane za pomocą artroskopu, między innymi właśnie usuwanie fragmentu łąkotki, mają względnie krótką historię w Europie. Dopiero teraz jesteśmy w stanie obserwować długoterminowe skutki tych zabiegów i możemy wyciągać z tych obserwacji wnioski. A wnioski są dosyć w przypadku uszkodzenia łąkotki jej naprawę przeprowadza się metodą “przez dziurkę od klucza” za pomocą artroskopu, co skutkuje niewielką inwazyjnością w tkanki naprawa łąkotki po urazie bardzo często jest nieunikniona i jest to fakt niepodważalny. W przypadku kiedy uszkodzeniu uległa znaczna część tej struktury, a umiejscowienie pęknięcia jest niefortunnie interwencja chirurgiczna wydaje się być koniecznością. Objawy blokowania kolana lub bardzo nasilony ból nie pozwalają nawet na względnie normalne funkcjonowanie stawu kolanowego. W takim przypadku istnieją dwie możliwości operacyjne: uszkodzony fragment łąkotki można zszyć lub usunąć całkowicie. Wybór oczywiście należy do osoby operującej, ale warto przypomnieć sobie jakie jest ryzyko każdej z tych możliwości?Usunięcie częściowa łąkotki, bo tak w medycynie określa się usunięcie jej fragmentu, jest pierwszą, gorszą dla pacjenta możliwością rozwiązania problemu. Na pierwszy rzut oka meniscektomia to metoda dużo mniej skomplikowana, po której pacjent szybciej dochodzi do sprawności. Praktycznie zaraz po operacji może on obciążać kolano, odczuwa mało dolegliwości bólowych. W krótszym czasie może także wrócić do pracy i aktywności fizycznej, czyli wydawałoby się, że ma problem z głowy. Ale czy na pewno?Aktualne badania osób, które w przeszłości przeszły zabieg usunięcia fragmentu łąkotki bez jego rekonstrukcji pokazują, iż chrząstka stawowa kolana po operacji dużo szybciej się zużywa. W przyspieszonym tempie dochodzi w niej do powstawania zmian zwyrodnieniowych. Jest to dosyć logiczne, ponieważ poprzez meniscektomię kolano traci swoją naturalną możliwość amortyzacji obciążeń, co wpływa na szybszą degenerację stawu. Daje nam to prosty wniosek: możemy pójść na łatwiznę, ale w przyszłości musimy liczyć się z konsekwencjami takiego wyboru. Droga na skróty zazwyczaj kończy się kiepsko i tak jest również w tym przypadku. Poszukajmy w takim razie lepsze go fragmentu naprawdę to od szycia powinienem rozpocząć moje wywody na temat uszkodzonej łąkotki. Jest to pierwszy i najlepszy wybór w przypadku urazu tej struktury. Proces leczenia po założeniu szwów jest dużo dłuższy i wymaga czasowego odciążenia stawu za pomocą kul, a późniejsza rehabilitacja trwa nawet do kilku miesięcy po operacji. Daje ona jednak szansę na praktycznie pełny powrót do sprawności z zachowaniem naturalnego „amortyzatora”. W takim przypadku kolano ma dużą szansę na uniknięcie szybszych zmian zdawać sobie jednak sprawę, iż szyta łąkotka zawsze jest słabszym ogniwem i istnieje wyższe ryzyko jej ponownego uszkodzenia przy kolejnym urazie. Aby uniknąć takiej sytuacji niezbędna jest jakościowa rehabilitacja pooperacyjna, skupiająca się na stabilizacji, odbudowie siły mięśniowej i kontroli motorycznej jednak zrobić w przypadku, kiedy należysz już do grupy nieszczęśników, którzy przeszli zabieg meniscektomii lub uszkodzili łąkotkę w taki sposób, iż niemożliwe jest jej ponowne zszycie?Implant takim przypadku nowoczesna medycyna również przychodzi nam z pomocą. Od dłuższego czasu w Polsce istnieje możliwość (niestety na razie tylko prywatnie) rekonstrukcji wyciętego fragmentu łąkotki sztucznym moim odczuciu jeśli tylko mamy taką możliwość, powinniśmy ją wykorzystać obowiązkowo. Koszt takiej operacji nie jest najmniejszy, ale czy późniejsza operacja wszczepiania endoprotezy jest lepszym i tańszym rozwiązaniem? Mam co do tego uzasadnione łąkotki jest jedynym słusznym rozwiązaniem w przypadku konieczności wycięcia fragmentu łąkotki. Zapobiega on wczesnemu powstawaniu zmian zwyrodnieniowych swojej prezentacji wspomniany wcześniej Dr Mihai Vioreanu wspomniał również, iż nawet w przypadku urazu więzadła krzyżowego przedniego (głównego więzadła stabilizującego stawu kolanowego) to nie jego zerwanie jest główną przyczyną szybszego powstawania zmian zwyrodnieniowych kolana. Towarzyszące uszkodzenie łąkotki i utrata naturalnej „amortyzacji” stawu jest w przypadku takiego urazu największym nadzieję, że po dzisiejszym wpisie i dla Was dość logiczne wydają się być skutki braku tak ważnej struktury kolana jaką jest łąkotka. Aktualny poziom medycyny pozwala na przedłużenie żywotności Twoich stawów, więc jeśli tylko masz taką okazję to warto z niej 9 votesArticle Rating Przetoka odbytu to jedna z bardziej dokuczliwych dla pacjenta chorób. Jej leczenie – tylko operacyjne – jest wyzwaniem nawet dla doświadczonych lekarzy. Mimo że nie zawsze okazuje się skuteczne, to jedyny sposób, by uchronić się przed jeszcze większymi problemami ze zdrowiem. Co to jest przetoka odbytu? Jak wygląda jej leczenie?Co to jest przetoka odbytu?To niegojący się wąski kanał łączący światło odbytu z powierzchnią skóry w jego okolicy. Powstaje najczęściej pod wpływem stanu zapalnego, który pojawia się wewnątrz odbytu i obejmuje okoliczne tkanki. Infekcja czasem rozwija się niemal niezauważalnie. Przetoka odbytnicza (przetoka okołoodbytnicza) może się także wykształcić jako bezpośrednie następstwo ropnia budującego się w rejonie odbytu. Nie uchroni przed nią nawet prawidłowe leczenie ropnej zmiany. Otwór zewnętrzny kanału przetoki jest w stanie się utworzyć nawet w bliźnie po nacięciu infekcja bakteryjna jest najczęstszą przyczyną powstawania i przetoki, i ropnia odbytu, wielu specjalistów uważa, że są różnymi stadiami tej samej choroby zapalnej. Ropień jest fazą ostrą, a przetoka odbytnicza może mieć jednak także inne źródła. Mogą ją spowodować zapalenie jelita grubego,choroba Leśniowskiego-Crohna,powikłania okołoporodowe,operacje przeprowadzone w okolicy odbytu,uraz odbytu czy ciało obce (np. połknięta ostra mała kość czy rybia ość),zapalenie gruczołów potowych skóry okolicy odbytu,torbiel włosowa rozwijająca się między pośladkami,stany obniżonej odporności,choroba nowotworowa lub związana z nią odbytnicza może mieć różną długość, głębokość, rozległość. Jest też różnie klasyfikowana – np. ze względu na lokalizację względem zwieraczy odbytu, albo na podstawie drożności ujść. Jej zewnętrzny otwór zwykle znajduje się blisko odbytu. W skrajnych przypadkach może się pojawić np. w obrębie moszny lub warg pozorom to dolegliwość, która występuje dosyć często. Dotyka zwykle mężczyzn w średnim wieku. Rzadko pojawia się u dzieci, wtedy to najczęściej przypadki wrodzone. Niestety, nie ma skutecznych metod, by się przed nią uchronić. Jedynym sposobem jest szybkie reagowanie na jakiekolwiek, nawet najdrobniejsze infekcje okolicy odbytu – objawySama przetoka nie wywołuje dolegliwości bólowych. Objawy choroby są jednak bardzo uciążliwe. Z niewielkiego otworu w okolicy odbytu lub z samego odbytu w sposób niekontrolowany, stale lub okresowo, sączy się kałowo-ropna lub krwista wydzielina. Drażniona nią skóra dokuczliwie swędzi i piecze. Dodatkowo, ponieważ kanał przetoki przechodzi przez mięśnie zwieraczy odbytu, niemal zawsze powoduje to mniejsze lub większe kłopoty z trzymaniem stolca i ból, podobnie jak gorączkę czy dreszcze, wywołuje za to obecność ropni, które mogą się pojawiać także w obrębie utworzonej już odbytu – leczenieLeczenie przetok jest procesem skomplikowanym i czasochłonnym, jednak koniecznym. Przetoka odbytu nieleczona grozi znacznym pogorszeniem się komfortu życia, rozrostem przetoki, wystąpieniem przewlekłej infekcji skóry przy odbycie oraz pojawieniem się ropni, wywołujących dotkliwy ból. Rozwijający się proces zapalny może nawet doprowadzić do zakażenia całego Przed podjęciem leczenia schorzenie wymaga jednak precyzyjnego zdiagnozowania. Najlepiej, by podjął się tego proktolog – chirurg specjalizujący się w chorobach odbytu i jelita grubego. Lekarz obejrzy odbyt z zewnątrz, zbada go palcem (badanie per rectum). Prawdopodobnie skorzysta ze specjalnego krótkiego wziernika – anoskopu. W razie potrzeby użyje dłuższego rektoskopu, by obejrzeć wnętrze całej odbytnicy. Może także wykorzystać badanie USG, które pokaże przetokę i jej położenie w stosunku do mięśni zwieraczy odbytu,anorektomanometrię, która precyzyjnie oceni stan zwieraczy,fistulografię, polegającą na podaniu kontrastu rentgenowskiego do światła przetoki,tomografię komputerową,rezonans magnetyczny tej podstawie specjalista potwierdzi, czy rzeczywiście ma do czynienia z przetoką odbytu, a nie innym schorzeniem. Zlokalizuje też miejsce, którego zakażenie mogło być punktem wyjścia do tworzenia się przetoki, zaplanuje leczenie. Co istotne, rozpoznanie przetoki nie wyklucza obecności u pacjenta innych chorób odbytu i jelita obecnie jedynym skutecznym sposobem leczenia przetoki odbytu jest operacja. Mimo licznych prób leczenie farmakologiczne przetoki odbytu może tylko chwilowo łagodzić objawy przetoki odbytuLeczenie operacyjne przetoki odbytu jest dla chirurga – nawet z dużym doświadczeniem – sporym wyzwaniem. Nie zawsze udaje się wcześniej dokładnie określić przebieg przetoki, czy ustalić jej rozgałęzienia w stosunku do zwieraczy odbytu. Od pacjentów leczenie operacyjne wymaga za to cierpliwości – także dlatego, że czasem jest podzielone na kilka etapów i tym samym rozciągnięte w czasie. Często przed przystąpieniem do zabiegu przetoka wymaga też odpowiedniego przygotowania – np. założenie drenu czy wiedzieć: Operacja przetoki odbytu zazwyczaj odbywa się w znieczuleniu zewnątrzoponowym lub podpajęczynówkowym. Pacjent pozostaje świadomy, ale nie czuje bólu. Zabieg przeprowadzany w warunkach szpitalnych może trwać od kilkudziesięciu minut do nawet wielu godzin. W zależności od wybranej przez chirurga techniki operacyjnej oraz rodzaju przetoki można ją wyciąć w całości lub tylko naciąć i zostawić otwartą do gojenia. Czasem używa się tzw. setonu – nici lub cienkiej gumowej taśmy, by jak najbardziej ochronić zwieracze tkanki po zabiegu nie są zszywane. Chociaż zamykają się szybko, to gojenie rany po operacji przetoki odbytu trwa długo. Okres rekonwalescencji – po mniej więcej tygodniowym pobycie w szpitalu – rozciąga się nawet na kilka musi być w stałym kontakcie z lekarzem, a po zabiegu ściśle według zaleceń zmieniać opatrunki i przemywać ranę. Konieczne jest również szczególne dbanie o higienę okolicy odbytu oraz o prawidłowe wypróżnienia, dlatego w okresie rekonwalescencji zalecane jest odpowiednie po operacjiDieta po operacji przetoki odbytu musi być lekkostrawna, by nadmiernie nie obciążać układu wydalniczego. Ma też sprawić, że w jelitach nie będzie dochodziło do zaparć, a stolec stanie się regularny i luźniejszy. Kluczowa będzie obecność w diecie błonnika pochodzenia roślinnego, odgrywającego znaczącą rolę w prawidłowym funkcjonowaniu przewodu pokarmowego. Błonnik dostarczają warzywa i owoce,razowe i pełnoziarniste pieczywo,kasze, płatki zbożowe, otręby, muesli,nasiona roślin operacja przetoku odbytu nie zawsze przynosi takie efekty, jakich oczekują chorzy. Np. operacja nie musi zlikwidować, a wręcz może spowodować problemy z trzymaniem gazów i stolca. Poza naruszeniem mięśni zwieraczy odbytu wśród możliwych powikłań są także te, które wiążą się ze wszystkimi zabiegami chirurgicznymi: krwawienie, silny ból, zakażenie rany pooperacyjnej, choroba przetoki odbytu laseremCzęści tych powikłań pozwala uniknąć lub ich ryzyko minimalizuje technika laserowa. W wybranych przypadkach może zastąpić stosowaną powszechnie chirurgiczną metodę leczenia przetoki odbytu. Zabieg z użyciem lasera polega na wprowadzeniu do kanału przetoki giętkiego światłowodu. Emitowana wiązka energii świetlnej niszczy tkankę przetoki i powoduje jej nie ma rozległych cięć i otwartych ran okolicy odbytu, proces gojenia i rekonwalescencja przebiegają znacznie szybciej. Światło lasera nie narusza także włókien mięśni zwieraczy. Mniejsze jest więc ryzyko powikłań związanych z pracą odbytu i wypróżnianiem. Zabieg odbywa się w krótkotrwałym znieczuleniu dożylnym i trwa około 10 minut. Leczenie przetoki odbytu laserem można przeprowadzić w trybie chirurgii jednego małoinwazyjny charakter ma także metoda, która polega na wstrzykiwaniu do kanału przetoki specjalnych klejów tkankowych, by ją w ten sposób zamknąć. Czasami stosowana jest także kriochirurgia, polegająca na miejscowym, kontrolowanym niszczeniu chorej tkanki przez jej czyli najczęstsze pytania o operację przetoki odbytu Jaka jest cena operacji przetoki odbytu? Niestety, ponieważ proktologów jest w Polsce niewielu, pacjenci z przetoką odbytu nierzadko mają kłopot ze znalezieniem specjalisty, który podjąłby się leczenia operacyjnego. Problemem jest także długi czas oczekiwania na zabieg refundowany przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Oferta zabiegów komercyjnych pozwala uniknąć kolejek, a także umożliwia skorzystanie z mniej inwazyjnych metod. Klasyczna operacja przetoki odbytu w prywatnym szpitalu kosztuje około 3000-4500 zł. Leczenie przetoki odbytu laserem i kriochirurgią – od 600 do 4500 zł, a klejem tkankowym – około 1500 zł. Przetoka odbytnicza – co dalej? Mimo postępu medycyny i rozwijających się metod leczenia przetoki odbytu, żadna z nich nie daje stuprocentowej szansy na wyleczenie. Przetoki odbytu mają tendencję do nawracania, zwłaszcza gdy są głęboko położone czy rozgałęzione. Najwięcej nawrotów zdarza się w pierwszym roku po przeprowadzonym zabiegu. W dodatku takie przetoki są jeszcze trudniejsze do wyleczenia. Czy przetoka odbytu jest niebezpieczna? Przetoka odbytu bezpośrednio nie zagraża życiu, jednak bezwzględnie powinno się ją leczyć. Zaniedbana, grozi wydzielaniem się z przetoki drażniącej treści, nietrzymaniem gazów i stolca, rozrostem przetoki, wystąpieniem przewlekłej infekcji skóry oraz pojawieniem się ropni, wywołujących dotkliwy ból. Rozwijający się proces zapalny może doprowadzić do groźnego w skutkach zakażenia całego organizmu. Jak wygląda przetoka odbytu? Przetoka odbytnicza może mieć różną długość, głębokość, rozległość. Jest też różnie klasyfikowana – np. ze względu na lokalizację względem zwieraczy odbytu, albo na podstawie drożności ujść. Jej zewnętrzny otwór z reguły znajduje się blisko odbytu. W skrajnych przypadkach może się pojawić np. w obrębie moszny lub warg sromowych. Operacja przetoki odbytu - opinie pacjentówPoniżej przeczytasz opinie pacjentów, którzy zdecydowali się na operację przetoki odbytu. Wszystkie zamieszczone komentarze pochodzą od osób, które zapisały się na zabieg za pośrednictwem naszego portalu, dzięki czemu są one w 100% rzetelne i zweryfikowane.:) AdrainaZabieg odbył się bezproblemowo i bez powikłań, co mnie bardzo cieszy. Na ostateczny efekt czekam i wierzę, że będzie równie zadowalający :)Opinia o: Euromed, Łódź (prof. nadzw. dr hab. n. med. Jacek Śmigielski)Źródła: P. Otto, R. Winkler, T. Schiedeck, "Proktologia praktyczna", Wrocław, 2013, ISBN: 978-83-7609-891-3 red. M. Kołodziejczyk, I. Sudoł-Szopińska, "Diagnostyka i leczenie ropni i przetok odbytu", Warszawa, 2016, ISBN: 9788385284758 M. Rachtan, "Co utrudnia w Polsce leczenie pacjentów proktologicznych?" ( Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego kolana (ACL) występuje bardzo często. Oznaką dysfunkcji jest niestabilność („uciekanie”) kolana. Brak więzadła może, ale nie zawsze musi dawać objawy dysfunkcji stawu kolanowego, zwłaszcza kiedy osoba prowadzi umiarkowany tryb życia. ACL jest więzadłem, które przy całkowitym zerwaniu, nie jest w stanie się zregenerować. Całkowite zerwanie więzadła zazwyczaj prowadzi do zabiegu operacyjnego, które polega na jego rekonstrukcji. Zabieg operacyjny bezwzględnie przeprowadzany jest u sportowców oraz osób aktywnych fizycznie, u których wymagana jest pełna stabilność kolana. Decyzję o zabiegu (rekonstrukcji więzadła ACL) podejmuje się w oparciu o kilka czynników:– wiek pacjenta – stopień uszkodzenia więzadła – poziom aktywności fizycznej pacjenta – stan funkcjonalny kolana – niestabilność kolana (niepewność, luz w kolanie, uczucie uciekania) Zabieg Rekonstrukcja ACL jest zabiegiem planowym i jest to okres od 6 tygodni do 4 miesięcy od urazu. Po urazie skrętnym istotne jest, aby wygoić uszkodzenia okołostawowe (więzadła poboczne, torebkę stawową). Najczęściej w pierwszym okresie po skręceniu kolana zalecany jest stabilizator stawu kolanowego. Stabilizator zazwyczaj zalecany jest na okres 6 tygodni, choć już od 2 tygodnia rozpoczyna się rehabilitację. Rehabilitacja ma na celu zapobieganie przykurczom stawu i zanikom mięśniowym. Przykurcz zgięciowy – czyli brak wyprostu kolana – może być przeciwwskazaniem do rekonstrukcji ACL. Często gdy po urazie kolana mamy krwiak wewnątrzstawowy czy uszkodzenia łąkotek to zabieg rekonstrukcji jest poprzedzony artroskopią kolana, której celem jest usunięcie krwiaka lub naprawienie uszkodzeń łękotek. Rehabilitacja zabiegu rekonstrukcji ACL – (3 etapy) Etap pierwszy to praca z obrzękiem, bólem, z krwiakiem. Działania ograniczają się do schładzania kolana i ćwiczeń izometrycznych. Pacjent chodzi o kulach w stabilizatorze stawu kolanowego zablokowanym bez ruchu w wyproście. Okres ten trwa około dwóch tygodni. 0-3 tyg rehabilitacja obejmuje pracę nad zakresem ruchomości w stawie, ograniczeniem obrzęku i podtrzymaniem siły mięśniowej, mobilizacją rzepki, pielęgnacją i mobilizacją blizn pooperacyjnych, W 3-4 tygodniu nie powinno się przekraczać kąta zgięcia 90°, gdyż może to spowodować rozciągnięcie przeszczepu więzadła. Obrzęk w stawie może być problemem w osiągnięciu pełnego wyprostu. Etap drugi polega na specjalistycznej rehabilitacji w celu poprawy zakresu ruchu i przeciwdziałaniu zanikom mięśniowym. 5-9 tyg. rehabilitacja czynnościowa, ćwiczenia wzmacniające mięśnie kończyn dolnych. Ćwiczenia z wykorzystaniem lub bez oporu zewnętrznego. Ćwiczenia stabilizacyjne, równoważne. Istotny jest dobór ćwiczeń, intensywność, poziom trudności do umiejętności i etapu rehabilitacji. Etap trzeci to pogłębianie czucia głębokiego i poprawa stabilizacji czynnej mięśniowej. Tylko prawidłowo przeprowadzona rehabilitacja w trzecim etapie jest w stanie uchronić pacjenta przed powtórnym urazem. 3-4 miesiąc to czas, który potrzebny jest do powrotu pacjenta do aktywności fizycznej, aktywności sportowej takiej jak bieganie, regularna jazda na rowerze, pływanie, ćwiczenia na siłowni. Każda aktywność wprowadzana jest etapami, stopniowo po odpowiednim treningu ze względu na to by więzadła nie przeciążyć. 5-8 miesiąc to czas kiedy powinniśmy uzyskać pełna sprawność i nie czuć różnicy nawet w najcięższych ćwiczeniach. Jest to jeszcze zbyt wczesny okres aby w pełni i bezpiecznie wrócić do uprawiania sportu na maksymalnych obciążeniach. Całkowita przebudowa przeszczepu trwa około 12-tu miesięcy. Dopiero po tym czasie więzadło będzie przygotowane do przenoszenia najcięższych obciążeń. Czas rehabilitacji jest długi a rehabilitacja jest zróżnicowana w zależności od typu operacji, czasu gojenia i indywidualnych możliwości pacjenta. W poszczególnych etapach rehabilitacji pacjent jest narażony na różne powikłania. Przechodząc rehabilitację pod kontrolą fizjoterapeuty można zapobiec powikłaniom tj.: rozciągnięcie przeszczepu, ponowne zerwanie ACL, lateralizacja rzepki, przykurcze mięśniowe, powstanie zrostów śródstawowych, zaburzenia balansu siły w określonych grupach mięśniowych. Wszystkie etapy rehabilitacji powinny być wykonywane pod nadzorem specjalisty fizjoterapeuty. Na naszej stronie celowo nie pokazujemy ćwiczeń ze względu na to, że rehabilitacja jest precyzyjna i musi być dostosowana indywidualnie do pacjenta. Często w internecie można znaleźć ogólne ćwiczenia, wskazówki rehabilitacyjne, itp. Należy pamiętać, że postępowanie na własna rękę bez specjalistycznej rehabilitacji jest niebezpieczne i często kończy się trwałym ubytkiem zdrowotnym. Polecamy nasz nowy kurs: Kręgosłup "za biurkiem" Ograniczenie ruchomości kolana po zabiegu jest czymś jak najbardziej naturalnym. Dlaczego? Pomimo że celem operacji jest wyleczenie dysfunkcji, zabieg jest pewnego rodzaju traumą dla stawu. W wyniku ingerencji chirurgicznej dochodzi do stanu zapalnego, obrzęku i napięcia okolicznych tkanek. Wczesne prewencja już w czasie pobytu w szpitalu ma na celu jak najszybsze uruchomienie kolana i niedopuszczenie do powstawania zrostów wewnątrzstawowych. Niestety z różnych względów, czasem nie do końca zależnych od pacjenta, dochodzi do ograniczenia ruchomości, które utrzymuje się nawet wiele miesięcy po zabiegu. Prawidłowy wyprost jest niezwykle ważny dla kolana. Nawet jego niewielkie ograniczenia rzutują na pracę stawu i utrudniają chodzenie, nie mówiąc już o aktywności sportowej. Inaczej jest w przypadku niedużego ograniczenia zgięcia, które nie ma aż tak znacznego wpływu na chód. Zatem bezpośrednio po zabiegu dbamy szczególnie o wyprost, a w przypadku pojawienia się ograniczenia staramy się jak najszybciej pracować nad jego przywróceniem. Ograniczenie wyprostu kolana bezpośrednio po zabiegu operacyjnym Każdy zabieg na stawie kolanowym powoduje ograniczenie ruchomości w kierunku zgięcia. Z wyprostem jest różnie. Jego ograniczenie może pojawić się, ale nie musi. W przypadku pacjentów, którzy przed zabiegiem bez problemu prostowali kolano, a ingerencja chirurgiczna nie była rozległa, może okazać się, że kolano będzie prostowało się już w pierwszych dobach po operacji. Jeśli jednak zauważacie, że staw ma ograniczoną ruchomość w kierunku wyprostu bezpośrednio po zabiegu, zazwyczaj nie ma powodu do obaw. Taka sytuacja zdarza się bardzo często, a wpływ na nią ma wiele czynników: Ograniczenie wyprostu najczęściej pojawi się w przypadku pacjentów, u których zabieg był rozległy, długi i obejmował kilka struktur. Ruchomość kolana po operacji zależy także od pewnych cech osobniczych. Niektórzy pacjenci mają po prostu tendencje do większych obrzęków, które będą blokowały ruchomość. Ograniczenie wyprostu po zabiegu jest zależne od wielu czynników Zaburzenie wyprostu bezpośrednio po operacji może być wynikiem ograniczeń, które występowały już przed zabiegiem. Jego pierwotną przyczyną mogło być uszkodzenie łąkotki, zmiany zwyrodnieniowe czy uraz stawu i niewłaściwe postępowanie zaraz po nim. W warunkach polskiej służby zdrowia tacy pacjenci często miesiącami funkcjonują z przykurczem. Im dłużej dana osoba funkcjonuje z ograniczeniem ruchomości, tym większe usztywnienie torebki stawowej, mięśni i powięzi. Nawet jeśli chirurg usunie bezpośrednią przyczynę ograniczenia wyprostu np. uszkodzoną łąkotkę, ruchomość kolana może nie poprawić się natychmiast po zabiegu. Taki stan rzeczy wynika z faktu, że tkanki nie odzyskują szybko elastyczności, potrzebują czasu. Co więcej, układ nerwowy przyzwyczaja się do funkcjonowania z niepełnym wyprostem, co dodatkowo utrudnia powrót funkcji stawu po zabiegu. Mówiąc obrazowo, nasz mózg dąży do ustawiania stawu w lekkim zgięciu, ponieważ taki obraz kolana ma zakodowany. Rehabilitacja jest zatem niezbędnym elementem także w postępowaniu przedoperacyjnym. Im lepszy stan kolana przed zabiegiem, tym szybszy powrót funkcji po operacji. Zauważcie, że niektórzy pacjenci mają wykonywaną operację nawet już kilka dni po urazie. Z pewnością takie postępowanie jest konieczne w przypadku złamań, które wymagają zespolenia, czy zblokowaniu stawu przez ciało wolne lub uszkodzoną łąkotkę. Coraz częściej specjaliści decydują się na szybki zabieg po urazach więzadeł np. w przypadku rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (ACL). Ma to oczywiście swoje zalety. Zauważcie jednak, że artroskopia jest wykonywana na jeszcze obrzękniętej tkance. Z jednej strony takie działania są niezbędne, z drugiej mogą spowodować trochę większe ograniczenia ruchomości zaraz po zabiegu. Oczywiście są to kwestie przejściowe i zazwyczaj możliwe do rozpracowania w szybkim czasie. Na ograniczenie ruchomości zaraz po zabiegu wpływa także ból. Pomimo że jest on czymś naturalnym po operacji, jeśli dolegliwości są duże, kolano może naturalnie dążyć do ustawienia się w lekkim zgięciu. Jest to pozycja zmniejszająca napięcie torebki stawowej i tym samym bardziej komfortowa dla pacjenta. Osoby, które odczuwają znaczne dolegliwości bólowe, często mają problem także z wykonywaniem prostych ruchów, które zapobiegają ograniczeniom ruchomości po zabiegu. Ograniczenie wyprostu kilka miesięcy po zabiegu operacyjnym Jak już wiecie, graniczenie wyprostu zaraz po zabiegu jest czymś naturalnym. Problem pojawia się w sytuacji, gdy takie ograniczenie nie poprawia się w ciągu pierwszych tygodni po operacji. Oczywiście każdy przypadek jest inny. Niektóry sytuacje są bardzo złożone, a pacjent z góry wie, że będzie musiał wiele miesięcy pracować nad zakresem ruchu. Zatem, jeśli macie problem z wyprostem kolana, a minęło już kilka miesięcy od zabiegu, z pewnością powinniście porozmawiać ze specjalistą. Najlepiej zgłosić się do lekarza, który przeprowadzał zabieg. Co może wpłynąć na ograniczenie wyprostu kolana, które utrzymuje się tygodnie, czy nawet miesiące po zabiegu? W poprzednim rozdziale pisałam o tym, jak duży wpływ na ograniczenie wyprostu kolana po operacji ma stan stawu przed zabiegiem. Słaba ruchomość przed operacją może wpływać także na cały przebieg rehabilitacji i trudności z osiągnięciem pełnego wyprostu nawet miesiące po zabiegu. Kolejny bardzo ważny element to właściwe postępowanie zaraz po operacji. Obecnie najczęściej pacjenci przed wypisem ze szpitala dostają szereg zaleceń od lekarza lub rehabilitanta, co do postępowania po zabiegu. Takie działania mają na celu niedopuszczenie do ograniczeń ruchomości kolana, głównie wyprostu. W przypadku rekonstrukcji więzadeł, szycia łąkotki czy endoprotezy stawu kolanowego możecie zostać poproszeni o układanie kolana w wyproście i wykonywanie prostych ćwiczeń ruchowych. Niestety niektórzy pacjenci nie stosują się do zaleceń, mają dużą obawę przed ruchem po zabiegu. Nieprawidłowe postępowanie może doprowadzić do poważnych ograniczeń, które będą utrzymywały się nawet wiele miesięcy po zabiegu. W przypadku każdego zabiegu operacyjnego kolana niezbędna jest rehabilitacja. Powinniście skontaktować się ze specjalistą w ciągu pierwszego tygodnia po zabiegu i ustalić plan działania. Rehabilitant będzie w stanie ocenić ruchomość stawu i wprowadzić potrzebne działania, które zapobiegną późniejszym ograniczeniom. Niestety w naszym kraju wielu pacjentów nie ma właściwej rehabilitacji. Niektórzy trafiają na pierwszą terapię w ramach NFZ dopiero 6-8 tygodni po operacji, a zabiegi ograniczają się tylko do fizykoterapii. W przypadku pacjentów, u których dochodzi do ograniczenia wyprostu zaraz po operacji, są to działania zupełnie niewystarczające. Podstawą takiej rehabilitacji powinna być praca manualna, różnorodne techniki tkanek miękkich i dodatkowe ćwiczenia domowe. Ograniczenie wyprostu kolana może wynikać z zaburzeń ruchomości stawu rzepkowo-udowego. Zaburzenia pracy rzepki są jednym z częstszych powikłań pooperacyjnych. Każdy pacjent już w pierwszych tygodniach po zabiegu powinien mieć wykonywane mobilizacje stawu, a także techniki zwiększające elastyczność tkanek naokoło rzepki. W przeciwnym razie może dojść do ograniczeń, które będą wpływały na pracę całego kolana i możliwe zmniejszenie wyprostu. Ważną strukturą, która może ulec uszkodzeniu i powiększeniu po zabiegu, jest ciało tłuszczowe Hoffy, bezpośrednio związane z biomechaniką stawu rzepkowo-udowego. Więcej na temat jego dysfunkcji przeczytacie w moim wcześniejszym artykule. Badanie ciała tłuszczowego Hoffy Bezpośrednią przyczyną ograniczenia wyprostu wiele tygodni po zabiegu mogą być zrosty wewnątrzstawowe, które są wynikiem wszystkich wcześniej opisywanych czynników U niektórych pacjentów może rozwinąć się artrofibroza, czyli uogólnione zwłóknienia stawu. W takim przypadku obserwujemy znaczne ograniczenie ruchomości zarówno w kierunku wyprostu, jak i zgięcia, co często wymaga powtórnej artroskopii. Dodaj komentarz Może Cię zainteresować Spondyloliza- charakterystyka Słowo spondyloliza pochodzi z połączenia greckich słów spondulos (kręgosłup) i osis (defekt). Te dość groźnie brzmiąca nazwa mówi nam, że doszło do przerwania ciągłości części kręgu (tzw. części międzywyrostkowej), położonej pomiędzy dwoma wyrostkami stawowymi górnym i dolnym (rysunek poniżej). Nie jest to sytuacja rzadka. Okazuje się, że aż 6% społeczeństwa posiada pewne defekty tego… Kryptopiroluria (KPU lub HPU) to choroba, a raczej dysfunkcja organizmu, która nie jest powszechnie znana w naszym społeczeństwie. Jest to trochę zadziwiające, ponieważ dotyczy aż 10% z nas. Niestety jej symptomy są niecharakterystyczne, mogą przypominać inne powszechne choroby, co niewątpliwie utrudnia postawienie diagnozy. Ze względu na fakt, że KUP powoduje objawy natury psychologicznej, najczęściej pacjenci latami leczeni są… Chodzenie ze stopami do wewnątrz- przyczyny Wiele osób jest przekonana, że chodzenie ze stopami do wewnątrz wynika z pewnych wad w budowie stopy. Oczywiście takie sytuacje są możliwe, jednak tak naprawdę nie są częste. Zauważcie, że stopa jest końcowym elementem naszego narządu ruchu. To, jak ustawiają się nasze stopy, w dużo większym stopniu zależy od budowy naszych kolan, miednicy,… Nazywam się Ewelina Prekiel i jestem fizjoterapeutką. Moja pasją jest ortopedia i wszystko, co związane z narządem ruchu. Inspiracją do pisania artykułów są moi pacjenci, ich codzienne problemy i pytania. Staram się w przystępny sposób wyjaśnić zagadnienia medyczne, zawsze w oparciu o najnowsze doniesienia naukowe i własne doświadczenia. Moją pracę zawodową rozpoczęłam 9 lat temu. Od tego czasu specjalizuje się w ortopedii. Zajmuję się rehabilitacją po urazach i zabiegach operacyjnych, w bólach ostrych i przewlekłych narządu ruchu a także w wadach postawy. Wspólpracuję z młodymi sportowcami w zakresie prewencji i leczenia urazów. Stopa Bark Klatka piersiowa Kolano Miednica Kręgosłup Łokieć Kończyna górna Biodro Kończyna dolna Bóle stawów Z cyklu FizjoCiekawostki Menu © 2021 Fizjomind E. Prekiel. Wszystkie prawa zastrzeżone

czy operacja kolana jest niebezpieczna